Wat komt daar nou bij kijken?
In een fabriek kunnen per minuut tot wel 18 kopjes van de lopende band rollen. In de winkel is een koffiekopje voor een paar euro te koop. Daardoor zou je bijna vergeten wat er allemaal voor nodig is om dat kopje te maken.
Als pottenbakker zit ik veel dichter bij het proces dat aan het maken van een kopje ten grondslag ligt. Omdat het bij mij handwerk is, gaat het wat trager, maar het principe is hetzelfde als in een grote fabriek. https://www.youtube.com/watch?v=n9fOqBC6Ov4 Ook fascinerend om te zien!

Het begint allemaal bij het draaien van het voorwerp, met soepele klei, op de draaischijf. Daarna moet de vorm, laten we zeggen het koffiekopje, een beetje drogen. Als hij wat harder is, wordt het kopje afgedraaid, zo kan je de onderkant mooi afwerken, de buitenvorm mooi glad maken of er juist een reliëf in maken. Als je wil kan je nu ook alvast wat decoratie opbrengen, bijvoorbeeld met kleislib in een andere kleur. Nu kan de schaal helemaal opdrogen. Dat gaat lekker langzaam, om te voorkomen dat het kopje barst. Helemaal droog gaat het kopje in de oven en wordt hij op 1020⁰C gebakken, dit is de biscuitstook. Na de biscuitstook is het kopje lekker stevig, maar nog wel poreus, zodat het glazuur er goed aan kan hechten. Als je er nu koffie in zou schenken, zou de koffie helemaal in het kopje trekken en langzaam door de bodem sijpelen. Daarom wordt servies geglazuurd. Er zijn eindeloos veel soorten glazuren te maken: glanzend, mat, dekkend, transparant, allerlei kleuren die je met pigmenten of metaaloxides kan maken, levendige of juist heel stabiele glazuren. Ik maak mijn glazuren zelf vanuit de grondstoffen. Dan weet ik precies wat ik er op zet en hoe ik het moet stoken om het gewenste resultaat te krijgen. Het mooiste moment? Het openen van de oven na een glazuurstook, als je al je werkstukken ziet zoals je ze bedacht had.